Η Mυασθένεια Gravis (γνωστή ως MG) είναι ένα χρόνιο αυτοάνοσο νόσημα που προκαλεί αδυναμία και μυϊκή κόπωση. Η αδυναμία συνήθως αυξάνεται κατά τις περιόδους δραστηριότητας και βελτιώνεται στις περιόδους ανάπαυσης. Συμβαίνει όταν διαταράσσεται η φυσιολογική επικοινωνία μεταξύ των νεύρων και των μυών. Οι άνθρωποι μπορούν να αναπτύξουν Mυασθένεια Gravis σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά, για άγνωστους λόγους, διαγιγνώσκεται συνήθως σε γυναίκες κάτω των 40 ετών και άνδρες άνω των 60 ετών.

Τα συμπτώματα της Mυασθένειας Gravis κατά κανόνα εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου και φθάνουν στον χειρότερο βαθμό μέσα σε λίγα χρόνια από την εμφάνιση της νόσου. Σε πολλούς ανθρώπους, τα συμπτώματα που μπορεί να παρατηρήσετε αφορούν πρώτα τους μύες των βλεφάρων και γύρω από τα μάτια. Η πτώση του ενός ή και των δύο βλεφάρων (γνωστή και ως βλεφαρόπτωση) και η διπλή όραση (διπλωπία) που βελτιώνεται ή υποχωρεί όταν το μάτι είναι κλειστό αποτελούν συχνά συμπτώματα.

Η Mυασθένεια Gravis εκδηλώνεται με αρκετούς διαφορετικούς τύπους. Παρότι είναι ανίατη, η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση και τον έλεγχο πολλών συμπτωμάτων, όπως η μυϊκή αδυναμία, επιτρέποντάς σας να συνεχίσετε τη ζωή σας.

Οι δύο κύριοι τύποι Mυασθένειας Gravis είναι η Γενικευμένη Mυασθένεια Gravis και η Oφθαλμική Mυασθένεια Gravis. Άλλοι τύποι MG είναι η Παροδική Νεογνική και η Νεανική MG. Μερικοί ασθενείς μπορεί να έχουν περισσότερους από έναν τύπους MG.

Η Οφθαλμική MG επηρεάζει την περιοχή των ματιών και μπορεί να παρατηρήσετε ότι νιώθετε τα μάτια σας κουρασμένα, ότι βλέπετε διπλά ή ότι τα βλέφαρά σας φαίνονται πεσμένα. Στην οφθαλμική MG, οι μύες που κινούν τα μάτια και ελέγχουν τα βλέφαρα κουράζονται και εξασθενούν εύκολα. Περίπου 15% των ανθρώπων με MG θα εμφανίσουν μόνο οφθαλμικά προβλήματα. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα σχετικά με τις διαθέσιμες θεραπείες για την Οφθαλμική MG στην ειδική σελίδα μας.

Η Nεανική MG είναι μια άλλη σπάνια πάθηση του ανοσοποιητικού που επηρεάζει τα παιδιά και συνήθως εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 18 ετών. Η θεραπεία περιλαμβάνει τη διαχείριση των συμπτωμάτων μέσω παραγόντων που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής (ύπνος και διατροφή) καθώς και ιατρικές παρεμβάσεις. Σε αυτές μπορεί να συμπεριλαμβάνονται φάρμακα όπως η πυριδοστιγμίνη ή τα κορτικοστεροειδή, ή θεραπείες όπως η ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη. Η χειρουργική θεραπεία με τη χρήση θυμεκτομής (επέμβαση αφαίρεσης του θύμου αδένα) μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματική στη θεραπεία της διαταραχής, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει περαιτέρω ανοσοκαταστολή. Αυτό, σε συνδυασμό με το υψηλό ποσοστό αυτόματης ύφεσης στα παιδιά, σημαίνει ότι η απόφαση για χειρουργική επέμβαση πρέπει να ληφθεί προσεκτικά. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον θύμο αδένα, επισκεφθείτε την ειδική σελίδα πληροφοριών.

Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τη διάγνωση και τους τύπους θεραπείας για την MG, εξερευνήστε τη βιβλιοθήκη πόρων μας.