Συχνές ερωτήσεις

Η Mυασθένεια Gravis (MG) είναι μία χρόνια πάθηση που μπορεί να επιμείνει για χρόνια. Εμφανίζεται όταν τα αντισώματα στο αίμα εμποδίζουν τη φυσιολογική επικοινωνία μεταξύ των νεύρων και των μυών – προκαλώντας μυϊκή αδυναμία. Η πάθηση μπορεί να είναι απρόβλεπτη και αν δεν την αντιμετωπίσετε μπορεί να νιώθετε αδύναμοι και να δυσκολεύεστε με μικρές εργασίες.

• Οι δύο πιο διαδεδομένοι τύποι MG είναι η Oφθαλμική Mυασθένεια Gravis και η Γενικευμένη Mυασθένεια Gravis (επίσης γνωστή ως gMG).
  • Η οφθαλμική νόσος συχνά προκαλεί κούραση στα βλέφαρα και τους μύες γύρω από τα μάτια. Οι περισσότεροι άνθρωποι εμφανίζουν πρώτα αυτά τα συμπτώματα.
  • Η Γενικευμένη Μυασθένεια Gravis (gMG) μπορεί να προκαλέσει αδυναμία σε όλο το σώμα σας – συμπεριλαμβανομένων των ματιών
• Άλλοι τύποι MG είναι η Παροδική Νεογνική και η Νεανική MG

Η Mυασθένεια Gravis είναι μια πάθηση του ανοσοποιητικού συστήματος κατά την οποία το ανοσοποιητικό στοχεύει λανθασμένα ένα υγιές μέρος του σώματος, προκαλώντας μυϊκή αδυναμία και κόπωση. Η Mυασθένεια Gravis δεν θεωρείται κληρονομική ή μεταδοτική πάθηση. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά τείνει να αναπτύσσεται στα μεταγενέστερα στάδια της ζωής.

• Συνδέεται με τον θύμο αδένα (αδένας στον θώρακα).
• Οι πάσχοντες από Mυασθένεια Gravis συχνά έχουν μεγαλύτερο μέγεθος θύμου αδένα από το φυσιολογικό.

Εάν έχετε διαγνωστεί με MG, είναι σημαντικό να διατηρείτε έναν υγιή, ισορροπημένο τρόπο ζωής για να ενισχύσετε την ευημερία σας. Η έλλειψη ύπνου, οι ακραίες θερμοκρασίες (καυτά ντους ή μπάνια, καυτό φαγητό ή ποτά, σάουνα και καιρικές συνθήκες) και ορισμένες χημικές ουσίες όπως τα εντομοκτόνα μπορούν να επιδεινώσουν τα συμπτώματά σας. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαχείριση και τη ζωή με την MG, ανατρέξτε στη σελίδα βοήθειας.

Γενικά, η MG δεν είναι κληρονομική. Εάν κάποιο μέλος της οικογένειάς σας έχει ένα αυτοάνοσο νόσημα, δεν είναι ασυνήθιστο να έχουν και άλλα μέλη της οικογένειάς σας.

Η Mυασθένεια Gravis είναι μια χρόνια αυτοάνοση διαταραχή κατά την οποία ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται στο νευρομυϊκό σύστημα. Καθώς η πάθηση παρουσιάζει διακυμάνσεις στον τρόπο με τον οποίο επηρεάζει τους μύες, όπως στα μάτια, στο στόμα και στα άκρα, μπορεί να είναι δύσκολο να τεθεί διάγνωση. Επισκεφτείτε τον γιατρό σας για διάγνωση εάν παρουσιάζετε συμπτώματα MG, ώστε να σας αξιολογήσει κατάλληλα. Θα εξετάσει τα συμπτώματά σας και θα σας ρωτήσει για το ιατρικό ιστορικό σας. Μπορεί να χρειαστεί να κάνετε μια σειρά εξετάσεων προς υποστήριξη της διάγνωσης.

• Οι εξετάσεις αίματος αναζητούν υψηλά επίπεδα αντισωμάτων τα οποία ενδέχεται να υπάρχουν στα άτομα με MG
• Οι γενετικές εξετάσεις ελέγχουν για παθήσεις όπως η MG και μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να αποκλειστούν άλλες παθήσεις με παρόμοια συμπτωματολογία
• Νευροφυσιολογικές εξετάσεις, που περιλαμβάνουν
  • Μελέτες επαναλαμβανόμενης νευρικής διέγερσης ή νευρικής αγωγιμότητας, οι οποίες χρησιμοποιούν πολύ μικρές ηλεκτρικές ώσεις για να διαπιστωθεί πώς ένας μυς επανέρχεται μετά από επαναλαμβανόμενη διέγερση
  • Ηλεκτρομυογράφημα (EMG), το οποίο μετρά την ηλεκτρική δραστηριότητα ενός μυός και μπορεί να ανιχνεύσει τη μη φυσιολογική δραστηριότητα λόγω νευρομυϊκών παθήσεων
  • Ηλεκτρομυογράφημα μονήρους μυϊκής ίνας (SFEMG), που καταγράφει τη διαβίβαση από το νεύρο προς τον μυ
• Απεικονιστική εξέταση, όπως η CT (αξονική τομογραφία) ή η MRI (μαγνητική τομογραφία), που ελέγχει τον θύμο αδένα για να διαπιστωθεί εάν έχει μεγαλύτερο μέγεθος από το φυσιολογικό ή εάν έχει μη φυσιολογική ανάπτυξη. Η MRI είναι μία νευρολογική εξέταση που ελέγχει αν αυτά τα συμπτώματα προκαλούνται από προβλήματα στον εγκέφαλο
• Για την επιβεβαίωση της διάγνωσης ή την καθοδήγηση κατά την λήψη κλινικών αποφάσεων, οι γιατροί μπορεί να διενεργήσουν μία σύντομη και ειδική αξιολόγηση που είναι γνωστή ως «δοκιμασία του πάγου» (ή δοκιμασία με παγοκύστη) για να εκτιμήσουν κατά πόσο ένας ασθενής με MG μπορεί να έχει ευαισθησία
• Οι γιατροί θα χρησιμοποιήσουν δοκιμασίες με εδροφώνιο όταν η εικόνα δεν είναι σαφής. Οι γιατροί θα συστήσουν αυτή την εξέταση μόνο εάν είναι απολύτως απαραίτητη διότι ενέχει κινδύνους.

O όρος Mυασθένεια Gravis είναι λατινικής και ελληνικής προέλευσης. Η ονομασία προέρχεται από τη φράση «βαριά ή σοβαρή μυϊκή αδυναμία». Η πάθηση είναι επίσης γνωστή ή αναφέρεται ως «MG».

Πολλοί ασθενείς με MG διαπιστώνουν ότι η ένταση των συμπτωμάτων τους ποικίλλει από μέρα σε μέρα. Μιλήστε με γιατρό σας σχετικά με το πότε και πώς να ασκηθείτε. Θα σας βοηθήσει να φτιάξετε ένα πρόγραμμα που να ταιριάζει με τον βαθμό και τον τύπο της άσκησης που θα σας ωφελήσουν. Φροντίστε να ασκείστε εντός των ορίων σας, να κάνετε διαλείμματα και να κάνετε σύντομες συνεδρίες, τις οποίες είναι πιο πιθανό να ανεχτείτε καλύτερα. Σταματώντας πριν επέλθει μυϊκή κόπωση θα σας αποτρέψει από το να το παρακάνετε.

Εάν είστε έγκυος ή σκοπεύετε να μείνετε έγκυος, είναι σημαντικό να μιλήσετε με τον γιατρό σας ή με έναν νευρολόγο σχετικά με την κατάστασή σας ως προς τη MG. Μαζί, θα σας βοηθήσουν να επιτύχετε τα καλύτερα αποτελέσματα και θα σας συμβουλεύσουν για το πώς η MG μπορεί να επηρεάσει την εγκυμοσύνη σας. Ο γιατρός σας θα πρέπει να παρακολουθεί στενά την εγκυμοσύνη σας.

Η Mυασθένεια Gravis είναι αυτοάνοσο νόσημα και δεν είναι κληρονομική. Υπάρχουν, ωστόσο, διάφοροι τύποι των λεγόμενων συγγενών μυασθενικών συνδρόμων (CMS) – πρόκειται για μια ομάδα γενετικών διαταραχών τα συμπτώματα των οποίων είναι παρόμοια με της Μυασθένειας Gravis. Αν και τα CMS έχουν πολλά κοινά συμπτώματα με τη Mυασθένεια Gravis, οι υποκείμενες αιτίες είναι διαφορετικές – η Mυασθένεια Gravis οφείλεται σε μη φυσιολογική ανοσολογική ανταπόκριση, ενώ το CMS οφείλεται σε γενετική ανεπάρκεια.

Το CMS μπορεί να διαγνωστεί μέσω κλινικής εξέτασης, εξετάσεων αίματος, ηλεκτρομυογραφήματος (EMG) και δοκιμασίας επαναλαμβανόμενης νευρικής διέγερσης (RNS), μιας δοκιμασίας με Tensilon ή/και μέσω γενετικού ελέγχου.