Αυτισμός και Επιληψία

Τα παιδιά με επιληψία έχουν αυξημένο κίνδυνο να έχουν αυτισμό, αν και δεν είναι πλήρως κατανοητό ποια είναι η σχέση μεταξύ των δύο παθήσεων.

Υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα στον αυτισμό, τις μαθησιακές δυσκολίες και την επιληψία.

Η θεραπεία για άτομα με επιληψία και αυτισμό είναι η ίδια όπως και για ένα άτομο που δεν έχει αυτισμό, αλλά θα πρέπει να ληφθούν μέτρα προκειμένου οι απαραίτητες εξετάσεις για την επιβεβαίωση της επιληψίας να γίνουν όσο το δυνατόν λιγότερο στρεσογόνες. Το αντιεπιληπτικό φάρμακο που θα σας προταθεί θα είναι το ίδιο όπως και για ένα άτομο χωρίς αυτισμό.

Ορισμένα παιδιά έχουν «επιληπτικά σύνδρομα». Πρόκειται για άλλα σημεία ή συμπτώματα που εμφανίζονται μαζί και αποτελούν ξεχωριστές ιατρικές καταστάσεις από μόνα τους.

Καλοήθης ρολάνδειος επιληψία – πλήττει περίπου το 15% των παιδιών με επιληψία και ξεκινά στις ηλικίες μεταξύ 3 και 10 ετών. Τα παιδιά εμφανίζουν λίγες επιληπτικές κρίσεις, οι οποίες συνήθως σταματούν έως την ηλικία των 16 ετών.

Παιδική αφαιρετική επιληψία – πλήττει περίπου το 12% των παιδιών με επιληψία και ξεκινά στις ηλικίες μεταξύ 4 και 10 ετών. Περίπου 90% των παιδιών με αυτόν τον τύπο επιληψίας απαλλάσσονται από τις κρίσεις έως την ενηλικίωση.

Νεανική μυοκλονική επιληψία – συνήθως ξεκινά σε ηλικία 12 έως 18 ετών, οι επιληπτικές κρίσεις συνήθως εμφανίζονται μετά την αφύπνιση, οφείλονται συνήθως σε κούραση, αλλά στο 40% των περιπτώσεων πυροδοτούνται από φώτα που αναβοσβήνουν.

Βρεφικοί σπασμοί (σύνδρομο West) – συνήθως ξεκινούν κατά το πρώτο έτος της ζωής μετά από εγκεφαλική βλάβη που συνέβη πριν την ηλικία των 6 μηνών. Συχνά οδηγούν σε ανάπτυξη συμπεριφορικών ή μαθησιακών δυσκολιών.

Σύνδρομο Lennox-Gastaut – συνήθως ξεκινά σε ηλικία μεταξύ 3 και 5 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και αργότερα. Τα παιδιά έχουν συνήθως επίσης μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς. Συχνά χρειάζεται να αντιμετωπιστούν με συνδυασμό φαρμάκων.